The Roots of Dance / Korzenie tańca w Gruzji

The Roots of Dance / Korzenie tańca potrwa do końca 2022 roku. Podsumowaniem projektu będzie film dokumentalny i pokaz dla publiczności jesienią w Katowicach.

Warsztaty w Tbilisi między 13 a 18 czerwca 2022 r. poprowadzili dr Jacek Łumiński oraz Angelika Karal.

Anna Nikolashvili, aktorka Tumanishvili Film Actors Theatre w Tbilisi

– W czasach globalizacji i ogromu możliwości, kiedy w Internecie i telewizji można zobaczyć tak wiele odmian tego, co zostało zrobione w dziedzinie teatru tańca i ruchu oraz teatru fizycznego, trudno jest znaleźć własną ścieżkę, nie być pod wpływem innych. Droga do korzeni swojej kultury i znalezienie tych specyficznych, ciekawych i niepowtarzalnych wzorców kulturowych, które dadzą nam jakieś indywidualne podejście do tematu w dzisiejszych czasach, jest bardzo ważne. I bardzo się cieszę, że ten projekt jest właśnie o tym. Jeśli chodzi o nasze warsztaty, główną rzeczą, którą chciałabym podkreślić jest to, że uwielbiam sposób, w jaki choreograf daje tak wiele wolności tancerzowi i wykonawcy. To oznacza, że masz czas, aby naprawdę odnaleźć w sobie i wydobyć te rzeczy, o których nigdy nie myślałeś, że je masz. To nie jest podążanie tylko za ideą choreografa, ale praca nad własnymi pomysłami i znalezienie sposobów na wyrażenie siebie. Nigdy bym się nie spodziewała, że w trzy dni zajdę tak daleko i zrozumiem, jak można ciekawiej pokazać ten sam temat, który potem staje się całym wszechświatem, zawartym w tym temacie. I staje się to tak interesujące nawet dla wykonawcy, że pogłębia tę ideę. To niekończący się proces.

Angelika Karal, prowadząca warsztaty

– W Gruzji po krótkim wstępie wprowadzającym, uczestnicy praktycznie od razu przeszli do praktyki, do próby zrozumienia i odnajdywania korzeni, poprzez poszukiwania cielesne. W kraju, w którym ludzie tak mocno przywiązani są do tradycji, do tradycyjnych tańców, gdzie tożsamość jest dużo bardziej osadzona i wyraźnie odczuwalna, poszukiwania rozpoczęły się od bardziej konserwatywnych elementów kulturowych. Jednak po zwróceniu uwagi na rolę zmysłów w naszym życiu, okazało się, że to właśnie bazujące na zmysłach wspomnienia zdominowały późniejsze poszukiwania i prezentacje. Dużo inspiracji pochodziło od konkretnych smaków, zapachów i łączyło się z elementami tradycji, które mają miejsce w życiu codziennym czy w sposobie funkcjonowania społeczeństwa. Właściwie to, że w tak nagły i szybki sposób uczestnicy otworzyli się na poszukiwanie nowego, to że udało im się dostrzec i zwrócić uwagę na zupełnie inne elementy kultury, bardzo mnie zaskoczyło. Nagle ten pewien stopień konserwatyzmu zupełnie stopniał i ustąpił miejsce zmysłom, odczuwaniu i otwartości. Nie było obawy o tradycję, a wręcz bardzo duża chęć poznawania i doświadczania nowego. Oczywiście nie raz pojawiały się momenty, w których uczestnicy czuli się zagubieni, nie wiedząc jak pójść dalej czy to co robią jest dobre i na ile mogą sobie pozwolić w tych poszukiwaniach. Jednak to właśnie te momenty zagubienia, pozwolenie sobie na to żeby nie wiedzieć, były idealną przestrzenią dla poszukiwań i poddaniu się intuicji, temu zagłębieniu się we własne korzenie, w pamięć ciała.