Edukacja w dziedzinie jazzu i muzyki estradowej w Polsce

Praca nad przygotowaniem i publikacją niniejszego raportu zbiega się w czasie z ogólnym ożywieniem zainteresowania problematyką edukacji jazzowej (a także edukacji w dziedzinie muzyki estradowej), nie tylko wśród przedstawicieli tzw. „muzycznej branży”, lecz także w szerszym obszarze społeczno-kulturalnego dyskursu. Konstatacja ta dotyczy – choć nie w równym stopniu – ojczyzny jazzu – Stanów Zjednoczonych, gdzie różnorodność oferowanych form edukowania, wielość podmiotów i instytucji zaangażowanych w jej funkcjonowanie, obszar i głębokość rynku powiązanych z nią usług publicznych czy wreszcie różnorodność i barwność samej debaty, angażującej zarówno środowiska akademickie, nauczycieli, organizatorów i promotorów „życia muzycznego”, jak i – często najwybitniejsze w skali międzynarodowej – jazzowe i „popowe” autorytety, jest prawdziwie imponująca; dotyczy także krajów Azji (np. Japonia) czy zachodniej (np. Wielka Brytania, Niemcy, Belgia, Francja) i wschodniej (Rosja, Ukraina, Estonia) Europy. Dostrzegalne przejawy ożywienia zainteresowania kształceniem jazzowym czy „popowym” nasycone jest w dominującym stopniu kontekstami lokalnymi. Wiąże się z funkcjonującymi w poszczególnych krajach instytucjami kształcenia oraz ich społecznym i kulturowym otoczeniem, dominującymi praktykami edukacji nieformalnej czy wreszcie potencjałem i zaangażowaniem w dyskurs lokalnej „sceny jazzowej”.
Praca koncentruje się na trzech podstawowych grupach zagadnień. Na plan pierwszy wysuwamy formalną edukacją jazzową w instytucjach kształcenia artystycznego. Przedmiot analizy stanowią tu wybrane aspekty funkcjonowania średniego szkolnictwa jazzowego (publicznego i niepublicznego), kształcenie jazzowe i „estradowe” w akademiach muzycznych oraz ośrodkach kształcenia artystycznego realizowanego w strukturach uniwersytetów i w Państwowych Wyższych Szkołach Zawodowych. […] Podejmujemy też próbę charakterystyki typowych dla jazzu działań edukacyjnych realizowanych w sferze nieformalnej, choć koncentrujemy się tu głównie na warsztatach jazzowych (formie niewątpliwie dominującej), szkicowo zakreślając jedynie pozostałe obszary. […]. Próbujemy też poddać analizie stan powszechnej edukacji jazzowej w systemie oświaty, przywołując postulowane w tym zakresie treści nauczania i opierając się na analizie podstawy programowej, programów nauczania oraz podręczników szkolnych.

Ze Wstępu Andrzeja Białkowskiego