22 lutego 2012 zmarła Irena Turska (ur. 1912), wybitna krytyk, historyk i teoretyk baletu. W ciągu kilkudziesięciu lat pracy krytycznej i badawczej opublikowała wiele ważnych książek o tańcu, co było mozliwe dzięki trwającej od połowy lat 50. stałej współpracy z Polskim Wydawnictwem Muzycznym. Jej publikacje są jednymi z pierwszych opracowań naukowych w języku polskim, poświęconych tej dziedzinie sztuki, m.in. Co to jest balet (1957), Krótki zarys historii tańca i baletu (1962; wyd. 5: 2010), W kręgu tańca (1965), Przewodnik baletowy (1973 wyd. I, 1997 wyd. II), Almanach baletu polskiego (1983) oraz Spotkanie ze sztuką tańca (2000). Bogaty dorobek twórczy Ireny Turskiej obejmuje również artykuły problemowe z zakresu tańca i recenzje z przedstawień baletowych. Działalność publicystyczną rozpoczęła w roku 1947. Od tej pory recenzje i felietony poświęcone współczesnej kulturze tanecznej i baletowej w Polsce publikowała w warszawskich dziennikach (m.in. „Życie Warszawy”) i czasopismach kulturalnych („Pamiętnik Teatralny”, „Teatr”), a od 1957 r. – w „Ruchu Muzycznym”. W 2002 otrzymała nagrodę Ministra Kultury za wkład w rozwój nauki o balecie i popularyzację sztuki baletowej w Polsce, w roku 2012 – złoty medal „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”. W 2012 otrzymała również medal Polskiego Wydawnictwa Muzycznego „Ad honorem”.
Szczegółowy biogram i wykaz wszystkich publikacji: http://www.taniecpolska.pl/ludzie/208
Z biogramu:
Irena Turska w 1943 roku ukończyła Szkołę Rytmiki i Tańca Artystycznego J. Mieczyńskiej w Warszawie, wiedzę teoretyczną o tańcu i balecie uzupełniała następnie pod kierunkiem S. Głowackiego i w latach 1964–66 w Ecole Supérieure d’Etudes Chorégraphiques w Paryżu (jako stypendystka rządu francuskiego). Od 1946 do 1948 r. prowadziła zajęcia dydaktyczne z historii tańca w PWST w Łodzi. W 1947 r. rozpoczęła działalność publicystyczną; recenzje i felietony poświęcone współczesnej kulturze tanecznej i baletowej w Polsce publikowała w warszawskich dziennikach (m.in. „Życie Warszawy”) i czasopismach kulturalnych („Pamiętnik Teatralny”, „Teatr”), a od 1957 r. – w „Ruchu Muzycznym”. Ponadto pracowała jako inspektor nadzoru artystycznego baletowego w Generalnej Dyrekcji Teatrów, Oper i Filharmonii, w latach 1951–53 była członkiem Państwowej Komisji Weryfikacyjnej powołanej przez MKiS do unormowania kwestii uprawnień zawodowych tancerzy zatrudnionych w instytucjach artystycznych w całym kraju. W połowie lat 50. podjęła współpracę z Polskim Wydawnictwem Muzycznym, której owocem były prace monograficzne i kompendia z zakresu historii i teorii sztuki tanecznej.