Fot. z archiwum Fundacji na Rzecz Promocji Młodych Wiolonczelistów
Z przykrością przyjęliśmy wiadomość o śmierci Profesora Kazimierza Michalika, wybitnego wiolonczelisty i pedagoga, pomysłodawcy i wieloletniego jurora Międzynarodowego Konkursu Wiolonczelowego im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie.
Wspomnieniem o Profesorze podzielili się z nami jego uczniowie, profesorowie Andrzej Bauer i Tomasz Strahl:
„Odszedł od nas Profesor Kazimierz Michalik – mistrz i wychowawca pokoleń wiolonczelistów – mentor i przyjaciel obecny w moim życiu od 42 lat. Odszedł człowiek ogromnej wiedzy, dyscypliny i skromności. Wymagający i opiekuńczy pedagog, który pasji kształcenia podporządkował całe swoje życie. To niepowetowana strata dla polskiej kultury muzycznej.”
(Andrzej Bauer)
„Profesor Michalik to bez wątpienia najwybitniejszy dydaktyk i pedagog, który dokonał w polskiej wiolonczelistyce iście kopernikańskiego przewrotu. To właśnie on pokazał nowe sposoby kształtowania dźwięku oraz jego emisji, wprowadził do nauczania innowacyjną stylistykę wykonawczą, dominującą wówczas w Europie. Był twórcą polskiej, przemyślanej intelektualnie szkoły wiolonczelowej, nawiązującej do największych osiągnięć tzw. szkoły francuskiej spod znaku André Navarry. Był dla nas wielkim autorytetem nie tylko jako muzyk i pedagog, ale także jako człowiek – miał niezwykłą charyzmę i wyrazistą osobowość, której nie sposób zapomnieć. Wraz z Jego odejściem zakończyła się ważna epoka w dziejach polskiej muzyki…”
(Tomasz Strahl)
Profesor Kazimierz Michalik urodził się w 1933 r. w Krakowie. Studiował w PWSM w Katowicach w klasie profesora Józefa Drohomireckiego oraz w Akademii Sztuk Muzycznych w Pradze w klasie profesorów Karela P. Sadlo i Miloša Sadlo. Istotny wpływ na jego artystyczny rozwój miały późniejsze kontakty z Mścisławem Rostropowiczem i wspomnianym André Navarrą.
W 1951 objął funkcję koncertmistrza wiolonczel w Wielkiej Orkiestrze Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach, następnie od 1965 roku w Orkiestrze Symfonicznej Filharmonii Narodowej w Warszawie. Występował również w zespołach kameralnych, m.in. Trio Śląskim w Katowicach oraz zespole Solistów Filharmonii Narodowej, z którym dokonał wielu nagrań i odbył wiele zagranicznych tournée.
Jako solista koncertował m.in. z Janem Krenzem, Zygmuntem Latoszewskim, Vaclavem Neumannem, Markiem Pijarowskim, Bogusławem Madeyem.
Pracę pedagogiczną podjął w roku 1974. Był profesorem Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie, pełniąc funkcję prorektora ds. artystycznych i kierował Katedrą Instrumentów Smyczkowych.
Jako profesor wizytujący pracował w Akademii Sibeliusa w Helsinkach i w Keimyung University w Daegu (Korea). Wykładał na wielu kursach mistrzowskich w Polsce i za granicą.
Zasiadał w jury wielu prestiżowych konkursów muzycznych: im. Johanna Sebastiana Bacha w Lipsku, im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie, Praskiej Wiosny w Pradze, Konkursu w Markneukirchen, Międzynarodowego Konkursu Wiolonczelowego Gaspara Cassado w Tokyo, Międzynarodowego Konkursu Muzycznego w Pekinie.
Wychował wielu laureatów krajowych i międzynarodowych konkursów, wiolonczelistów zajmujących ważną pozycję w światowym życiu muzycznym.