Przed nami trzy premiery spektakli wyłonionych w naborze na 2022 rok w programie Zamówienia choreograficzne. Będzie można je zobaczyć w Warszawie, Poznaniu i Krakowie.
Już 30 i 31 lipca o godz. 19.00 w Warszawie w Teatrze Zawirowania odbędzie się premiera „Freefall” w choreografii Ferenca Fehera.
Premiera spektaklu „Freefall” to kontynuacja współpracy Teatru Tańca Zawirowania ze znanym choreografem z Węgier FERENCEM FEHÉREM. Tytuł przedstawienia nawiązuje do problemów współczesnego świata, do braku bezpieczeństwa, do ucieczki przed agresją. Chodzi o próbę znalezienia miejsca, w którym możemy odnaleźć swoje wartości, ale przede wszystkim uciec od zagrożeń współczesnej cywilizacji. Ten azyl można znaleźć nie tylko w dalekich krajach ale również w rodzinie, uprawianiu hobby, czy przede wszystkim w sztuce, również w sztuce tańca. Chodzi o oderwanie się od schematów i przyzwyczajeń, bazowanie na nowych doświadczeniach, które mogą przekształcić się w stałe lub czasowe schronienie.
Spektakl „FREEFALL” opisują takie hasła jak latać, skakać, rzucać się. Celem choreografa nie jest prezentowanie na scenie fikcyjnej historii ale po prostu sytuacji, w której zaprezentowana jest realna, autentyczna historia.
Jak mówi choreograf FERENC FEHÉR: najważniejsze w spektaklu „FREEFALL” będzie to, aby po prostu cieszyć się swobodą tańca, różnorodnością i nieprzewidywalną dynamiką w poruszaniu się.
Twórcy:
Koncepcja i choreografia: Ferenc Fehér
Wykonanie: Ewa Noras, Aleksandra Krajewska, Stanisław Bulder
Produkcja: Teatr Tańca Zawirowania, Fundacja Scena Współczesna
13.08.2022 w amfiteatrze Bramy Poznania nad rzeką Cybiną odbędzie się premiera „Pieśni żałobnych” w choreografii Moniki Błaszczak.
„Pieśni żałobne” to interdyscyplinarny projekt inspirowany nurtem choreografii site-specific, osadzony w przestrzeni dziedzictwa przyrodniczego Poznania. Choreografka Monika Błaszczak w swojej pracy wykorzystuje autorską praktykę ruchową Solilokwium — łączącą somatykę, hauntologię oraz poszukiwanie doświadczenia żałoby w ciele. Swoją refleksję nad przemijaniem tworzy w oparciu o indywidualną, zbiorową i międzypokoleniową pamięć, a także pamięć ciała, miejsc, lasów, ziemi, roślin, wody i krajobrazu. Tańcząc z rzeką Cybiną, która z roku na rok wysycha na skutek zmian klimatycznych, Błaszczak snuje opowieść o relacji współczesnego człowieka z Ziemią.
Tkanką muzyczną spektaklu są tradycyjne pieśni żałobne w wykonaniu poznańskiego chóru Pogłosy pod kierownictwem Joanny Sykulskiej — laureata Festiwalu Muzyki Folkowej Polskiego Radia Nowa Tradycja. Kompozytor Karol Nepelski sięga do historycznego materiału źródłowego, poszukując w nim motywów związanych z naturą, przemijaniem i ludowymi obrzędami. Punktem odniesienia jest dla niego „III Symfonia Pieśni Żałosnych” H. M. Góreckiego. Nepelski łączy tradycję ze współczesnością, a głos ludzki zestawia z brzmieniem elektronicznym. Tworzy utwór minimalistyczny, o tonalnym i zakorzenionym w średniowiecznej modalności charakterze.
Twórcy:
Choreografia: Monika Błaszczak
Dramaturgia: Patrycja Kowańska
Muzyka: Karol Nepelski
Kierownictwo muzyczne: Joanna Sykulska
Kostiumy: Wiktor Krajcer
Światło: Arkadiusz Kuczyński
Występują: Momoko Den, Paulina Jaksim, Filip Kijowski, Ramat S. Musa, Daria Nowak,
Krystyna „Lama” Szydłowska oraz uczestnicy i uczestniczki otwartych warsztatów.
Premiera “Pieśni Żałobnych” jest wydarzeniem towarzyszącym festiwalowi sztuk społecznych OFF Opera.
Spektakl poprzedzi cykl otwartych warsztatów teatru tańca. Uczestnicy warsztatowego procesu staną się współtwórcami przedstawienia.
2.11.2022 w krakowskiej Cricotece odbędzie się premiera spektaklu „VALESKA VALESKA VALESKA VALESKA” w choreografii Dominiki Knapik
Główną inspiracją dla spektaklu jest Valeska Gert, tancerka specjalizująca się w groteskowych solowych tańcach, pełnych wyrazistej mimiki i sporej dawki ekscentryzmu. Tworząc na podstawach tańca ekspresjonistycznego była inspiracją dla B. Brechta, G. W. Pabsta. Później współpracowała jako aktorka z F. Fellinim, R.W. Fassbinderem. Spektakl podejmie w twórczy sposób dialog z tradycją sztuki awangardowej. W procesie pracy podjęta zostanie próba transformacji ciał tancerzy w zbiorowe ciało pełne nadekspresji, poczucia humoru i groteski niedoskonałości. Zbadana zostanie relacja między ruchem a rytmem, strasznym a śmiesznym, repetycją i teatralizacją gestu, wypornością estetyki kabaretowej i groteski. Podjęta zostanie też pogłębiona praca z ekspresją twarzy, co zaowocuje partyturą choreograficzną rozpisaną na całe ciało.
Choreografia – Dominika Knapik na grupę
Tancerze: Daniela Komędera-Miśkiewicz, Dominika Wiak, Dominik Więcek, Monika Witkowska.
Partnerami projektu są Centrum Kultury w Lublinie, Dom Utopii w Krakowie oraz Cricoteka.
Premiery wszystkich spektakli są dofinansowane przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca w ramach programu własnego Zamówienia choreograficzne 2022, finansowane ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
