„Punkty styku. Performans i współczesność” to druga część programu badawczego Muzeum Sztuki Nowoczesnej poświęconego sztukom performatywnym, przygotowywana we współpracy z André Lepeckim – profesorem Performance Studies na Uniwersytecie w Nowym Jorku (NYU). Pierwszy wykład Lepeckiego z cyklu Punkty styku dotyczyć będzie jednego z podstawowych pojęć w teorii performansu: pojęcia cielesności i odbędzie się w środę, 22 stycznia, o godzinie 18.00 w sali na Pańskiej (ul. Pańska 3). Poprzez analizę kluczowych momentów w historii sztuki performansu, sztuki ciała i tańca eksperymentalnego na przestrzeni ostatnich sześćdziesięciu lat André Lepecki pokaże, w jaki sposób performans unieważnia, a następnie na nowo określa ogólnie przyjęte kategorie ciała, podmiotu, grupy, a nawet tego, co ludzkie. 23 stycznia o godzinie 16.00 odbędzie się seminarium badawcze z André Lepeckim, na które nabór jest już zamknięty.
Cykl Punkty styku. Performans i współczesność w MSN realizowany jest we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca.
André Lepecki – krytyk tańca i kurator pracujący głównie na polu studiów performatywnych, choreografii i dramaturgii. Wykłada w Departamencie Studiów Performatywnych na Uniwersytecie w Nowym Jorku. Jego publikacje ukazują się w różnego typu periodykach, jest on też autorem i redaktorem wielu istotnych publikacji z dziedziny sztuk performatywnych. Lepecki jest kuratorem wystaw i festiwali sztuki performans, w tym nagrodzonej podczas festiwalu Performa w 2009 roku rekonstrukcji happeningu Allana Kaprowa 18 Hapenings in 6 Parts. W 2010 był współkuratorem, wraz z Stephanie Rosenthal, Archiwum Tańca i Sztuk Wizualnych od lat 1960 do współczesności, które było częścią wystawy Move: Choreographing You w Hayward Gallery w Londynie. Lepecki jest autorem następujących publikacji: antologii Dance (2013), Exhausting Dance (2006), a także redaktorem Planes of Composition (z Jenn Joy, 2009), The Senses in Performance (z Sally Banes, 2007) i Of the Presence of the Body (2004). Jest on również członkiem zespołów redakcyjnych kilku akademickich periodyków z dziedziny sztuk performatywnych w tym: „Performance Research” (UK), „Dance Research Journal” (USA), „Choreographic Practices” (UK), „Revista Dança” (Brazil). Jego publikacje dotyczące tańca i performansu ukazują się między innymi w „The Drama Review” (USA), „Artforum” (USA), „October” (USA), „Nouvelles de Danse” (France).
O programie:
Celem programu jest przyjrzenie się współczesnym dyskursom analizującym szeroko pojęte sztuki performatywne – badania te w znaczący sposób stymulują dziś rozwój tego zjawiska na świecie. Performans, który poprzez swój emancypacyjny charakter staje się kluczową formą sztuki współczesnej, na świecie budzi coraz większe zainteresowanie, w Polsce jednak jest formą ciągle relatywnie mało znaną i uprawianą. Coraz bardziej odczuwany jest też brak teoretycznej refleksji i słownika pozwalających zbliżyć się do współczesnych form performatywnych, które eksperymentalnie wchodzą w obszary dialogu z teorią sztuki, nowymi mediami, filozofią, polityką i sferą społeczną. A to właśnie performans zdaje się najpełniej oddawać dynamiczny charakter sztuki współczesnej, a też szerzej pojętej współczesności. Dziejąc się zawsze „tu i teraz”, z wpisanymi w taką postawę: otwartością na nieznane, spontanicznością, nieustanym emancypowaniem się i mierzeniem z „aktualnym”, jest to medium, które w sztuce każe wybrzmieć pytaniom o jej przedmiot, materiał, język, ekonomię twórcy i widza, a także – lub przede wszystkim – o jej polityczną skuteczność. Tym samym każe nieustannie zadawać tak samo jak on sam dynamiczne pytanie o współczesność i bycie współczesnym.