Polecamy maturzystom naukę poloneza „krok po kroku” w formie krótkich filmów na portalu „Taniec tradycyjny”, gdzie w zakładce „Lekcje tańca” (www.tance.edu.pl), tancerze Zespołu Pieśni i Tańca Uniwersytetu Warszawskiego „Warszawianka” pod kierownictwem Jana Łosakiewicza prezentują kroki i figury taneczne poloneza.
Zachęcamy też do sięgnięcia do artykułu Tomasza Nowaka „Polonez – geneza i historia praktyki wykonawczej i tanecznej w polskiej kulturze ludowej, dworskiej i towarzyskiej”, w którym opisana została m.in. tradycja polonezów „studniówkowych”. Artykuł Tomasz Nowaka powstał w ramach programu Instytutu Muzyki i Tańca „Muzyczne białe plamy” i dostępny jest na stronie internetowej Instytutu Muzyki i Tańca www.imit.org.pl w zakładce „materiały” oraz na stronie www.tance.edu.pl.
Polonez (fr. polonaise, la polonaise), zwany też tańcem polskim, od początku XIX wieku uznawany jest powszechnie za najstarszy taniec narodowy. Polonez stał się w ideologii narodowej tanecznym emblematem kultury polskiej, wyrażającym sarmacki etos rycerski oraz normy obyczajowe w relacjach towarzyskich (w tym szczególnie międzypokoleniowych i damsko-męskich). Znana nam do dziś forma poloneza pochodzi z początku XVIII wieku. Aż do pierwszej wojny światowej, a nawet przez cały okres międzywojenny polonez otwierał, a czasami także zamykał wszelkiego rodzaju uroczyste bale. Tradycja ta, z różnym natężeniem w poszczególnych okresach historycznych trwa do dziś i polonez także współcześnie towarzyszy ważnym uroczystościom. Szczególnie obyczaj ten kultywowany jest podczas balów studniówkowych, które zwyczajowo inauguruje uroczyste odtańczenie poloneza. Polonez „studniówkowy” od co najmniej trzech wieków zajmuje szczególne miejsce w systemie kształcenia podsumowując etap edukacji wyznaczający dawniej poziom wykształconego szlachcica – dziś dojrzałego inteligenta.
Więcej informacji na portalu www.tance.edu.pl.