W sobotę 16 marca o godz. 19.00 Muzeum Sztuki Nowoczesnej i Instytut Muzyki i Tańca zapraszają na I piętro Pawilonu Emilia w Warszawie (ul. Emilii Plater 51) na solowe przedstawienie Marysi Stokłosy „Intercontinental”. Akcja spektaklu toczy się w zmiennym krajobrazie budowanym za pomocą materacy, w którym artystka podejmuje kolejne zadania – aranżuje próby własnej sprawności, wymyśla sposoby na pokonanie strachu. Obserwujemy zmienną relację pomiędzy materią ożywioną i nieożywioną – materace są zarówno elementami scenografii jak i bohaterami poszczególnych scen; ich przedmiotami i podmiotami.
Projekt realizowany we współpracy z Muzeum Sztuki Nowoczesnej w ramach programu „Scena dla tańca”
Wstęp wolny.
Więcej informacji o programie Scena dla tańca 2013: http://www.scenadlatanca.pl
Marysia Stokłosa ukończyła choreografię w School for New Dance Development (SNDO) w Hogeschool voor de Kunsten w Amsterdamie oraz wydział tańca współczesnego w London Contemporary Dance School at The Place. Jest autorką spektakli tanecznych – „Prawa półkula”, „Vacuum”, „Fall in D” oraz prac multidyscyplinarnych we współpracy z artystką wizualną Julią Staniszewską: projektu „X Apartments” (Nowy Teatr, Warszawa, 2010 i 16.Internationale Schillertage, Mannheim, 2011) oraz wideo-performansu „Spotkanie 1” (Festiwal Temps d’Image 2006). Jej film tańca „Burdąg” był pokazywany m. in. podczas prezentacji polskiej młodej sztuki Nova Polska, Lille 2001. Spektakl „Zatańczmy Chopina”, stworzony na zamówienie Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina, miał swoją premierę podczas polskiego dnia na Expo 2010 w Szanghaju.W latach 2006–2008 związana z choreografem Jeremy Wade‘em. Tańcząc w „Glory” oraz „And pulled out their hair…” występowała między innymi w Berlinie, Nowym Jorku, Brukseli, Barcelonie, Buenos Aires i Kopenhadze. Tańczyła także w: „This Universe” (choreografia: Maija Reeta Raumanni), „Project Zero Point” (choreografia: Sara Shelton Mann); „Die Zauberflote” (choreografia: Min Tanaka); B.O.B. The Final Cut (choreografia: Dick Wong); „sex me not” (choreografia: Aitana Cordero); „Vivienne” (choreografia: Lea Anderson); „Bach Bench” (choreografia: Jonhathan Lunn). Bierze także udział w licznych spektaklach improwizowanych (współpracowała między innymi z Makiko Ito, Marią Mavridou, Konradem Szymańskim, Unfinishd Company, Januszem Stokłosą i Orkiestrą Symfoniczną w Łodzi i w Krakowie oraz z Kolektywem Melba).
Marysia Stokłosa prowadzi Dom Pracy Twórczej Burdąg na Mazurach i Fundację Burdąg