Staromiejskie Centrum Kultury Młodzieży zaprasza na cykl Portrety. Kobiety w polskiej choreografii – przegląd polskiej myśli choreograficznej ze szczególnym uwzględnieniem roli kobiet wizjonerek. Organizatorzy przyglądają się wizerunkom postaci kobiet w polskiej choreografii, a także praktyce scenicznej jego wybranych reprezentantek (Barbara Bujakowska, Izabela Chlewińska, Grażyna Chmielewska, Joanna Czajkowska, Karolina Garbacik, Iwona Olszowska, Marta Pietruszka). Program ostatniego wieczoru w ramach cyklu (1 czerwca, godz. 18.00, SCKM, ul. Wietora 13) obejmuje różne formy taneczne: od kameralnej pracy solowej Grażyny Chmielewskiej Pomiędzy osadzonej w estetyce butoh, duetu Magdaleny Skowron i Wojciecha Skowrona, do „pełnometrażowego” spektaklu na trzech tańczących w Operze in vivo Karoliny Garbacik.
O spektaklach:
Karolina Garbacik: Opera in vivo /operacja na żywym organizmie/
Spojrzenie na ciało w sytuacji niezwyczajnej: laboratoryjne obserwowania reakcji ciała na rzeczywistość, na sposób zachowania w relacji wobec innego, przestrzeni, czasu i samego siebie. Jestem ciałem, czy mam ciało? – w tle podczas procesu choreograficznego pobrzmiewało pytanie znanego fenomenologa. Trójka postaci bada zakres możliwości swojego ciała oraz własne emocje, odnoszące się do niego.
Operacja
«zabieg chirurgiczny polegający na przecięciu skóry i dotarciu do chorego narządu w celu przywrócenia mu prawidłowych czynności lub jego usunięcia»
Żywy
1. «taki, który żyje»
2. «pełen energii»
3. «o kolorze: jaskrawy lub wyraźny»
4. «o odczuciach i wspomnieniach: wyraźny i intensywny»
5. «o czyichś reakcjach: autentyczny i spontaniczny»
Choreografia: Karolina Garbacik
Muzyka, scenografia: Adrian Jakuć – Łukaszewicz
Wykonanie: Marta Zawadzka, Adam Bartoszewicz, Tomasz Graczyk
Produkcja: DanceOFFnia SDK we współpracy z Podlaskim Stowarzyszeniem Tańca
Premiera: 6 kwietnia 2013, Białystok
Grażyna Chmielewska: Pomiędzy
Spektakl „Pomiędzy” powstawał długo, rodził się powoli, tak jak i powoli wchodziłam coraz głębiej w świat butoh.
Na początku była pantomima. Bardzo długo kreowałam na scenie postaci szukając dla nich prawdy w formie i ruchu poprzez obserwację i eksplorację emocji i ruchu. Butoh, które odkryłam dzięki spektaklowi Ko Murobushiego i zaczęłam tańczyć, było naturalną konsekwencją moich poszukiwań ruchu autentycznego, wypływającego z wnętrza ciała.
Jest dzieckiem wielu intensywnych warsztatów z Atsushim Takenouchi.
Szczególnie jednak i wyjątkowe znaczenie miał dla mnie warsztat z tematem przewodnim Zero („Zero jest pustką. Zero jest punktem początku i końca. ………”), który dostarczył mi niezwykłych doznań i pozwolił odkryć czym dla mojego tańca jest Zero, co jest punktem wyjścia i kiedy następuje zwrot.
”Pomiędzy” jest eksploracją ruchową pojawiających się i znikających emocji i uczuć, jest odkrywaniem punktu Zero w tańcu i życiu.
„Pomiędzy”
Choreografia i wykonanie: Grażyna Chmielewska
Magda Skowron: Pusto Pełno Pusto
Jaki nika
obie ślad nadzieja, któ
?pozostawia po s ra z
Etiuda Pusto Pełno Pusto odnosi się do bolesnego intymnego doświadczenia, które dopomina się artykulacji. Jednak bezradność języka prowadzi choreografkę do poszukiwań w innej materii niż słowo, do sięgnięcia po ruch i połączenie go z muzyką, gdzie łatwiej przekazać amplitudę emocji prowadzącą od pustki do pełni, aby jednak dotknąć znowu pustki.
choreografia: Magdalena Skowron
muzyka: Andy Moor, Colin McLean
wykonanie: Magdalena Skowron, Wojciech Skowron
***
Prezentacje spektakli Opera in vivo oraz Pomiędzy odbywają się w ramach projektu Portrety. Kobiety w polskiej choreografii są współorganizowane przez Instytut Muzyki i Tańca w ramach programu „Scena dla tańca”.
Więcej na stronie: www.scenadlatanca.pl