Narodowy Instytut Muzyki i Tańca we współpracy z Polskim Ośrodkiem Międzynarodowego Instytutu Teatralnego (ITI) publikuje polskie tłumaczenie orędzia z okazji Międzynarodowego Dnia Tańca 2022. Jego autorką jest tancerka, Dyrektorka Artystyczna Korean National Ballet – Kang Sue-jin z Korei Południowej.
Orędzie Kang Sue-jin na Międzynarodowy Dzień Tańca 2022
Pandemia Covid-19 wstrzymała nasze życie, z którego dotąd swobodnie korzystaliśmy. Zmusiła nas do ponownego przemyślenia pojęć „taniec” i „tancerka”/„tancerz”. Kiedyś taniec stanowił środek wyrazu i komunikacji poprzez gesty. Później przekształcił się w sztukę performatywną, poruszającą duszę i inspirującą publiczność. Taniec jest formą nietrwałą, trudną do odtworzenia po wykonaniu, ponieważ powstaje przy udziale całego ciała i duszy.
Składa się z ulotnych chwil, dlatego tancerki i tancerze muszą być nieustannie w ruchu. Pandemia ograniczyła jednak, a nawet zablokowała, sztukę tańca w jej pierwotnej formie. Mimo poprawy sytuacji występy taneczne nadal podlegają licznym ograniczeniom. To skłania nas do pielęgnowania cennych wspomnień z czasów, kiedy tancerze i tancerki olśniewali niczym klejnoty, wyrażając ludzkie cierpienia i niepokoje, wolę i nadzieję życia, a ich sztuka
rozświetlała świat.
W podobny sposób pamięć o wstrząsie, jaki wywołała epidemia czarnej śmierci w średniowiecznej Europie, odcisnęła piętno na balecie Giselle, opowiadającym o miłości przekraczającej śmierć. Jego premiera w Operze Paryskiej 28 czerwca 1841 roku została przyjęta z niezwykłym entuzjazmem. Od tamtej pory Giselle wystawiano w Europie i na pozostałych kontynentach, aby pocieszyć i pokrzepić serca ludzi dotkniętych pandemią.
Premierowe wykonanie tego baletu to również opowieść o niezwykłym duchu kobiety, która dzięki tańcowi wymyka się powadze świata. Samotna i zmęczona publiczność oczekuje od artystów współczucia i pocieszenia.
Jako tancerze i tancerki wierzymy, że trzepot naszych skrzydeł wlewa w serca miłośników i miłośniczek sztuki tańca nadzieję oraz dodaje odwagi niezbędnej do pokonania pandemii.
Moje serce bije już szybciej.
Kang Sue-jin
Biogram autorki
Kang Sue-jin (ur. 24 kwietnia 1967 roku), dyrektorka artystyczna Korean National Ballet, doktor honoris causa Wydziału Tańca Sookmyung Women’s University w Seulu. Przez ponad 15 lat solistka i pierwsza solistka Stuttgarter Ballett. W 2007 roku została wyróżniona tytułem „Kammertanzerin” (najwyższym odznaczeniem tanecznym przyznawanym w Niemczech).
Honorowa ambasadorka Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Pjongczangu w 2018 roku. Uczy tańca dzieci z niepełnosprawnościami.
Nagrody / Wyróżnienia
- 1985 – Stypendium Prix de Lausanne
- 1990 – Nagroda Prezydenta Korei Południowej
- 1999 – Prix Benois de la danse w kategorii „Najlepsza Tancerka”
- 1999 – Order Bogwan za zasługi dla kultury koreańskiej
- 2001 – Nagroda KBS Global Korean Award (IX edycja) w kategorii „Sztuka i kultura”
- 2002 – Fundacja Ho-Am, nagroda Ho-Am w kategorii „Sztuka”
- 2007 – John Cranko Association, Nagroda Johna Cranko, Niemcy Order za zasługi obywatelskie dla Korei Południowej (Seokryu Medal)
- 2014 – Order za zasługi dla Badenii-Wirtembergii, Niemcy; Kowoon Foundation, nagroda Kowoon Cultural Award
- 2015 – Ministerstwo Kultury, Sportu i Turystyki Korei, nagroda kulturalna Sejong w kategorii „Sztuka i kultura”; Stowarzyszenie Dziennikarzy Korei, nagroda Proud Korean Award w kategorii „Sztuka i kultura”
- 2016 – Paradise Culture Foundation, nagroda Paradise Awards za szczególne zasługi; KoreanGerman Society, Mirok-Li Prize (IX edycja)
- 2017 – Korea Wave Awards (VII edycja), Nagroda za Doskonałą Służbę Czystej Sztuce (Nagroda za Służbę Doskonałości w Czystej Sztuce)
fot. Jail Souen
Więcej informacji:
http://www.korean-national-ballet.kr/en/staff/artistic_list
https://en.wikipedia.org/wiki/Kang_Sue-jin
Tłumaczenie dla Narodowego Instytutu Muzyki i Tańca: Józef Jaskulski