więcej informacji www.scenadlatanca.pl
Folk? a ja się nie zgadzam
13.10, godz. 19.00
koncepcja, choreografia: Edyta Kozak
reżyseria: Roland Rowiński
kostiumy: Gwen van Den Eijnde
choreografia i wykonanie: Izabela Szostak, Karol Tymiński, Rafał Dziemidok, Takako Matsuda światła: Ewa Garniec
dźwięk i wideo: Tomasz Karpowicz
kierownik produkcji: Natalia Starowieyska
asystentka produkcji: Joanna Chitruszko
produkcja: Fundacja Ciało/Umysł, MASA koprodukcja: Fundacja Burdąg, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Open Latitudes (Latitudes Contemporaines- Lille, Les Halles – Bruxelles, L’Arsenic – Lausanne, Le Manège-Mons/Maison Folie, Festiwal Ciało/Umysł), w ramach programu Kultura Unii Europejskiej partnerzy: Katedra Mody – Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie, A-I-R-Laboratory, Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie
Wsparcie Ambasady Królestwa Niderlandów w Warszawie
W ustach młodego człowieka słowo „folklor” ma dziś przede wszystkim pejoratywny wydźwięk. To synonim obciachu. Autorzy spektaklu, zdając sobie sprawę z kulturotwórczej roli sztuki ludowej, która w ustnej tradycji przechowuje zbiór podstawowych zasad moralnych, poszukują sposobu ich przeniesienia na grunt sztuki współczesnej. Zderzając osobiste doświadczenia tancerzy oraz doświadczenia z obszaru dziedzin sztuki, którymi się zajmują, choreografka i reżyser umieszczają problem folkloru w szerszym kontekście naszej tożsamości narodowej.
Doll House
14.10, godz.20.30
choreografia i wykonanie: Karol Tymiński
muzyka: Sam Crawford
światła: Jan Cybis
produkcja: Fundacja Burdąg, Fundacja C/U, Open Latitudes (Latitudes Contemporaines- Lille, Les Halles – Bruxelles, L’Arsenic – Lausanne, Le Manège-Mons/Maison Folie, Festiwal Ciało/Umysł) w ramach programu Kultura Unii Europejskiej
Utopijna wizja amerykańskiego społeczeństwa lat pięćdziesiątych, a w szczególności ikona kobiety i przypisane jej role stanowią centralną oś spektaklu Doll House. Wychodząc od krytycznej analizy feministycznej, oscylując pomiędzy fikcją teatru a teatralnością rzeczywistości, performer zostaje skonfrontowany z imperatywem perfekcjonizmu, który w pop kulturze sam w sobie stanowi ikonę w skali globalnej.