Punkty styku. Performans i współczesność to druga część programu badawczego Muzeum Sztuki Nowoczesnej poświęconego sztukom performatywnym, przygotowywana we współpracy z André Lepeckim – profesorem Performance Studies na Uniwersytecie w Nowym Jorku (NYU). Podczas szóstego wykładu z cyklu (18 września godz. 18.00), zatytułowanego Performans i polityka prof. Bojana Kunst skupi się na analizie czasu, jednego z głównych politycznych aspektów performansu. Problem tymczasowości wynika z jednej strony z paradoksalnego połączenia prekaryjności, ulotności i immanentnego czasowego wymiaru performansu oraz, z drugiej strony, z jego wymiaru materialnego, powtarzalnego i reprodukowalnego. Ma to nie tylko konsekwencje dla ontologii performansu, ale również silny wpływ na wyrażanie jego politycznego potencjału. Politykę performansu można mianowicie traktować jako świadomą polityzację jego złożonej czasowości: sposobu, w jaki prezentuje się on jako seria czasowych rezonansów, pogłosów, opóźnień, odkryć i pęknięć.
Z tej perspektywy Bojana Kunst przyjrzy się pewnym aspektom praktyki performansu w tzw. Europie Wschodniej i omówi niektóre problemy czasowości, pojawiające się przy dyskursywnej i historycznej analizie poszczególnych praktyk.
Natomiast dzień później, 19 września o godz. 17.00 odbędzie się seminarium Emancypacyjne historie performansu, będące kontynuacją wykładu otwartego, które skupiać się będzie na wybranych terminach związanych z pojęciem czasu takich jak: opóźnienie, odkrycie i porzuceni.W ostatnich latach wiele historii performansu zostało ponownie odkrytych, a ich potencjał polityczny i emancypacyjny ożywiony i przywrócony do łask. Interesujące okazuje się poszukiwanie powiązań pomiędzy obecną sytuacją polityczną a emancypacyjną i polityczną historią performansu w obliczu aktualnych problemów z wyobraźnią polityczną i nieudolnością akcji politycznych. W ramach seminarium umówione zostaną teksty teoretyczne i opracowane konkretne przykłady z historii performansu, zwłaszcza z okresu komunizmu.
Na seminarium obowiązują zapisy. Zgłoszenia składające się z bio (max. 300 słów) i krótkiego uzasadnienia chęci udziału w seminarium (max. 500 słów) należy kierować na adres: zapisy@artmuseum.pl z dopiskiem „PUNKTY STYKU” w temacie wiadomości. Zgłoszenia należy przesyłać do 12 września.
Bojana Kunst: Profesor w Instytucie Stosowanych Nauk Teatralnych / ATW – Institut für Angewandte Theaterwissenschaft na uniwersytecie Justus-Liebig w Giessen w Niemczech. W swojej pracy naukowej zajmuje się głownie problemem ciała we współczesnym performansie, teatrze i tańcu, studiami genderowymi, filozofią ciała, sztuką i technologią, sztuką i nauką, teatrem i studiami nad tańcem oraz reprezentacją tożsamości w sztuce współczesnej. Regularnie publikuje i uczy w wielu krajach w Europie. Jej dotychczasowe publikacje to: Impossible Body (Ljubljana, 1999), Dangerous Connections: Body, Philosophy and Relation to the Artificial (Ljubljana, 2004).
Miejsce: Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, ul. Emilii Plater 51
Prowadzenie wykładu: Aneta Szyłak
Cykl Punkty styku. Performans i współczesność w MSN realizowany jest we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca.
O programie Punkty styku:
Celem programu jest przyjrzenie się współczesnym dyskursom analizującym szeroko pojęte sztuki performatywne – badania te w znaczący sposób stymulują dziś rozwój tego zjawiska na świecie. Performans, który poprzez swój emancypacyjny charakter staje się kluczową formą sztuki współczesnej, na świecie budzi coraz większe zainteresowanie, w Polsce jednak jest formą ciągle relatywnie mało znaną i uprawianą. Coraz bardziej odczuwany jest też brak teoretycznej refleksji i słownika pozwalających zbliżyć się do współczesnych form performatywnych, które eksperymentalnie wchodzą w obszary dialogu z teorią sztuki, nowymi mediami, filozofią, polityką i sferą społeczną. A to właśnie performans zdaje się najpełniej oddawać dynamiczny charakter sztuki współczesnej, a też szerzej pojętej współczesności. Dziejąc się zawsze „tu i teraz”, z wpisanymi w taką postawę: otwartością na nieznane, spontanicznością, nieustanym emancypowaniem się i mierzeniem z „aktualnym”, jest to medium, które w sztuce każe wybrzmieć pytaniom o jej przedmiot, materiał, język, ekonomię twórcy i widza, a także – lub przede wszystkim – o jej polityczną skuteczność. Tym samym każe nieustannie zadawać tak samo jak on sam dynamiczne pytanie o współczesność i bycie współczesnym.