Dancing Together, Again! – pokazy finałowe

Program pokazów finałowych:

sobota 10.08.

SET 1

godz.11:30-13:30

Nyko Piscopo, „The walk”

„The walk” korzysta z ciała na tyle, na ile to możliwe. Stawiamy na nieustanną dostępność, aby nadążyć z wypełnianiem naszych obowiązków: samochody, pociągi i samoloty to najszybsze środki transportu, dzięki którym możemy dostać się tam, gdzie chcemy. Chodzenie dla przyjemności wymaga czasu, ale stanowi również sposób przemieszczania się. Jako zrównoważony rodzaj podróżowania, chodzenie jako środek transportu przynosi wiele korzyści środowiskowych, społecznych i zdrowotnych.

Choreografia: Nyko Piscopo. Asystentka: Justyna Warelis. Wykonanie: Nino Khositashvili, Nyko Piscopo.

Ostrzeżenie o migającym świetle.

Andrea Zardi, „Subversive Faun (first studio)”

Faun, mitologiczny hybryd, przez swoją naturę sprzeciwia się normom społecznym. Jego główny instynkt to uleganie pragnieniom, istnienie w sennym stanie poddanej rozkoszy i niekontrolowanej euforii. Jedynym ograniczeniem fauna jest jego podwójna, ambiwalentna i nieokreślona natura.

Odrzucając konwencjonalną ekonomię sukcesu, produkcji i doskonałości, faun żyje w wiecznym „preludium”, które nie dąży do żadnego zakończenia – żadnego orgazmu, żadnej rewolucji – lecz do pełni każdego momentu.

Choreografia: Josipa Bubaš, Andrea Zardi. Wykonanie: Andrea Zardi. Muzyka: Set DJ-ski przygotowany przez Mikheila Zakaidze z muzyką Ellen Allien, Riccardo Dapelo i Mikheila Zakaidze.

Ostrzeżenie o migającym świetle.

Natia Bunturi, „Jasna”

Praca zasiedla królestwo chwili, subtelnie sygnalizując utratę, niedostatek i rozczarowanie codziennymi zmianami zachodzącymi w świecie. Głównym tematem jest nadmierne zużycie wody. Taniec odzwierciedla fizyczną formułę przepływu wody. Praca ma smutny wydźwięk, uwypuklając obojętność na czynniki kluczowe dla wszechświata.

Choreografia: Natia Bunturi. Wykonanie: Jasna Čižmek Tarbuk. Muzyka: Stjepan Sulek „Zadar sea organ”.

Nataša Pavlov, „In communication with Pachamama”

„In communication with Pachamama” to poetycka rozmowa z Matką Ziemią (Pachamama), multimedialne solo łączące środki wizualne, ruchowe i dźwiękowe. Pachamama to stale obecne bóstwo z twórczą mocą podtrzymywania życia na planecie. Performance utkany jest z głosów i myśli artystów z rezydencji Dancing Together, Again! w Rijece, w połączeniu z dźwiękami i naturą Rijeki. Artystka w komunikacji z Matką Ziemią.

Choreografia i wykonanie: Nataša Pavlov.

Nicola Campanelli, „Trauma Express”

Wszyscy mamy część ciała, której się wstydzimy, emocje, które ukrywamy, rzeczy, które chcemy zmienić. W świecie opartym na wyglądzie i homogenizacji, gdzie różnorodność i kruchość nie są akceptowane, sztuki performatywne stanowią bezpieczną, wolną od uprzedzeń przestrzeń, w której możemy wyrazić siebie. „Trauma Express” nadaje znaczenie różnorodności i słabościom, stawiając je w centrum uwagi.

Choreografia: Nicola Campanelli. Koncepcja: Nicola Campanelli, Sandra Sok. Wykonanie: Oliko Barbakadze, Josipa Bubaš, Zuzanna Czyż, Agnieszka Dubilewicz, Toni Flego, Jagoda Łukomska, Hanna Kauryha, Chica Ogi, Nyko Piscopo, lole La Sala, Sandra Sok, Pola Stefańska, Giorgi Torashvili, Mikheil Zakaidze. Muzyka: Mikheil Zakaidze.

Kuratorzy: Mateusz Czekaj, Jasna Čižmek Tarbuk

SET 2

godz. 14.30-16:30

Giulia Roversi, „Violet”

Violet jest naiwna. Spędza czas w zabałaganionej sypialni i zawsze spóźnia się na spotkania. Nieustannie poszukuje idealnej stylizacji, spędzając czas na daremnych i powtarzalnych czynnościach. Praca bazuje na codziennych, idealnych małych światach, w których skupiamy się na powtarzaniu bezsensownych działań, wpisanych w poczucie niepewności, które skłania nas do marnowania czasu, energii i zasobów, by codziennie stawać się na NOWO i odnawiać.

Choreografia: Giulia Roversi. Wykonanie: Claudia Verdat, Justyna Warelis. Muzyka: John Adams.

Iole La Sala, „About…”

„About it” to choreografia będąca w toku tworzenia, która zagłębia się w złożoności kobiecej psychologii kształtowanej przez przemocowe związki. To emocjonalna i społeczna podróż, wyrażona poprzez fazy wydarzeń i ich emocjonalne skutki.

Muzyka unosi się równolegle do mojego ciała, dostosowując się do moich myśli.

Poprzez wspólne praktyki angażowaliśmy się w sesje wymiany skoncentrowane na naszych zainteresowaniach: „łapanie flow” i odkrywanie przyjemności przez zaangażowanie; „dysfunkcyjną praktykę” i tworzenie partytur w celu dekonstrukcji „funkcjonalnego” i linearnego; oraz znajdowanie kierunku przez dźwięk. Efektem jest celebracja małych aktów wyzwolenia. Dążymy do leczenia ran zadanych przez samopowielające się wzorce, które utrudniają autentyczną samoakceptację i połączenie z innymi.

Choreografia i wykonanie: Iole La Sala. Muzyka: AA.VV. 70′ Italian.

Irena Boćkai, Sanela Janković, Michał Przybyła, Lena Skrzypczak, Tena Bošnjaković, „Enter the box”

Tańcząc, akceptujemy jednostkowość w różnych sytuacjach społecznych i radzimy sobie z doświadczaniem słabości, postrzeganiem, zakłopotaniem, społecznymi etykietami, oczekiwaniami, dyskomfortem ciała i walką o samoakceptację. Tworzymy przestrzeń performatywną, która rzuca wyzwanie granicom konformizmu, narzucanym przez społeczeństwo i negocjowaniu z samym/ą sobą. Poszczególne warstwy występów solowych i dynamiki grupowej nakładają się na siebie, ujawniając wzajemne powiązania pomiędzy indywidualnymi historiami.

Choreografia: Irena Boćkai, Tena Bošnjaković, Sanela Janković, Michał Przybyła, Lena Skrzypczak. Wykonanie: Irena Boćkai, Sanela Janković, Michał Przybyła, Lena Skrzypczak. Muzyka: Mihael Marusic.

Kuratorzy: Tena Bošnjaković, Jasna Čižmek Tarbuk

SET 3

godz. 17:30-19:30

Aleksandra Bożek-Muszyńska, Isadora Tomasi, „Music is floating parallel to my body and it is gluted to my thoughts”

Poprzez wspólne praktyki angażowaliśmy się w sesje wymiany skoncentrowane na naszych zainteresowaniach: „łapanie flow” przez Aleksandrę (odkrywanie przyjemności poprzez zaangażowanie, podążanie za osobistym zainteresowaniem w konkretnym momencie i przestrzeganie zasady „bądź gotowa, a nie grzeczna”); dysfunkcyjną praktykę Isadory (konstruowanie partytur, by zdekonstruować to, co „funkcjonalne” / linearne); oraz zainteresowania Mikheila (ukierunkowanie poprzez dźwięk). 

Choreografia, wykonanie i muzyka: Aleksandra Bożek-Muszyńska, Isadora Tomasi. Specjalne podziękowania dla: Gabriella Stazio, Sara Lupoli, Ogólnokształcąca Szkoła Baletowa im. R. Turczynowicza, Movimento Danza. 

Kosta Liparteliani, „277,403”

Projekt inspirowany jest migracją wewnętrznych przesiedleńców z Abchazji. Opowiada o ludziach, którzy przebyli niezwykle wymagającą, dwustupięćdziesięciokilometrową trasę przez Przełęcz Chuberi, nazwaną później „Drogą przez Golgotę”. W ramach projektu przeprowadziliśmy wywiad z Jabą Janashią, który został uchodźcą wewnętrznym w wieku 9 lat, w dniu swoich urodzin. Przejście przez przełęcz wraz z rodzicami i siostrą zajęło mu 13 dni. Na podstawie wywiadu i materiałów dokumentalnych powstały: film, muzyka i spektakl. Spektakl podzielony jest na dwie części. Pierwsza część obejmuje przemarsz artystów i artystek do teatru, która będzie pokazywana na żywo. Korowodowi będzie towarzyszyć wywiad z Jabą Janashią, wyświetlany na dużym ekranie. Druga część pracy prezentowana będzie na scenie teatralnej. 

Choreografia: Kosta Liparteliani. Wykonanie: Oliko Barbakadze, Nicola Campanelli, Jagoda Łukomska, Agnieszka Dubilewicz, Chica Ogi, Sandra Sok, Mikheil Zakaidze. Muzyka: Mikheil Zakaidze. 

Kuratorzy: Tena Bošnjaković, Justyna Warelis 

niedziela 11.08

SET 4

godz. 11.30-13.30

Kamil Wawrzuta, Dead Fish

Woda jest niezbędna do życia na Ziemi, jednak z powodu zatrucia chemikaliami i obecnym w niej mikroplastikiem staje się trucizną. W 2022 roku w Odrze zebrano 250 ton martwych ryb.

Choreografia i wykonanie: Kamil Wawrzuta. Muzyka: Aphex Twin „Gwely Mernans„, Antonio Vivaldi „Nisi Dominus, RV 608: IV. Cum dederit„ w wykonaniu Esemble Matheus, Jean-Christophe Spinosi, Philippe Jaroussky. 

Giulia Roversi, Passively Interacting with the Outside World

Na scenę wkracza kobieta ubrana w plastik. Plastik, który nosi, plastik, którym się staje. Spektakl powstał w wyniku badań społecznych i środowiskowych, a jego celem jest refleksja nad nieświadomą biernością, jaką wykazujemy na co dzień w stosunku do otoczenia, w kontekście ochrony środowiska i relacji międzyludzkich. Plastik jest metaforą oderwania, skórą, którą ludzie noszą, stając się nienaturalni i uprzedmiotowieni z konieczności lub w wyniku depersonalizacji w nie-rzeczywistym środowisku.

Choreografia: Giulia Roversi. Wykonanie: Natia Bunturi. Muzyka: Filippo Angeloni. 

Natia Bunturi, I’m a lake

Solowy spektakl choreograficzny oparty na chorwackiej legendzie o „Czarnej Królowej”. Ta mroczna, efemeryczna postać ukazuje linię życia, przeznaczenie i głębię sił natury, jej nieprzewidywalność i mistyczne moce. Wykorzystuje pracę młodego gruzińskiego kompozytora muzyki elektronicznej, debiutującego w spektaklu tanecznym, a także głos samej tancerki, czytającej wersy „Kruka”, znanego wiersza autorstwa Edgara Allana Poe.

Aleksandra Konieczna, reSOURCE – ROSA

Relacje, uczucia, emocje. Poprzez praktykę ruchową artystka poszukuje prostego sposobu na ucieleśnienie swojego poczucia istnienia, utrzymującego jej ciało, umysł i ducha w stanie harmonii. Zrównoważony rozwój jako doświadczenie zmysłowe, umożliwiające odkrywanie innej jakości zasobów życiowych w procesie twórczym. W swojej prezentacji autorka dzieli się refleksjami na temat zrównoważonego rozwoju, prowadzonymi w ramach badań grupowych podczas rezydencji w Rijece.

Toni Flego, No Win For Dance

W dystopijnej przyszłości ciało taneczne poszukuje nowej poetyki, polityki i prawd empirycznych. W świecie tym ruch staje się istotnym środkiem komunikacji, przypominającym mątwy, które wykorzystują swoje ciało jako środek ekspresji i adaptacji. Ciało odrzuca kłamstwa i poszukuje autentyczności poprzez siłę ruchu.

Kuratorzy: Nicola Campanelli, Nino „Xosilita” Kositashvili

SET 5

godz. 14:30-16:30

Sara Lupoli, Valeria Geremia, Ana Nikolashvili, Irina Bagauri, Dancing gods, dancing humans

Autorzy i autorki projektu badają pochodzenie i podstawy ruchu ludzkiego ciała poprzez prace artystów i artystek wywodzących się zróżnych kultur i reprezentujących różne wrażliwości,
w oparciu o historie nawiązujące do starożytnej mitologii.

Monika Błaszczak, Ballerina’s Diaries

Strukturę baletu, wywodzącego się z europejskich dworów, ukształtowała filozofia renesansu. Michel Foucault i Sylvia Wynter określają go jako wynalazek człowieka – białego, cisheteronormatywnego, pełnosprawnego – który przesadnie przedstawia siebie jako człowieka samego w sobie. Balet organizuje ciała w hierarchie, waloryzując podporządkowanie bolesnym treningom, wykonywanym przez nastolatków i nastolatki. Jako zawodowa baletnica, Błaszczak współpracuje z uczniami i uczennicami Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej im. Romana Turczynowicza w Warszawie. Czy my, baletnice, możemy na nowo wyobrazić taniec dla samych siebie?

Michał Przybyła – koncept, Irena Bockai, Tena Bosnjakovic, Aleksandra Bożek-Muszyńska, Lena Skrzypczak, Valeria Geremia, Sanela Jankovic, Sara Lupoli, Ana Nikolashvili, Mikheil Zakaidze – współpraca twórcza, What if…

What if… to integracyjny projekt taneczny, który bada nieograniczone możliwości ruchu poprzez tworzenie i interpretację jednej konkretnej i unikalnej partytury. Czerpiąc inspirację z poetyckiej solowej partytury „No Time to Fly” choreografki Deborah Hay, a także z twórczości Frederica Geisa i Andre Lepeckiego, projekt zachęca osoby uczestniczące do angażowania się w taniec jako formę zbiorowego poszukiwania i wyrażania siebie, ale także jako indywidualny sposób odnajdywania przyjemności w sobie.

Jasna Čižmek Tarbuk, It’s Up To You / Na tebi je

It’s Up To You / Na tebi je to praca w toku, która opiera się na tzw. hipotezie wodnej małpy: idei, że ludzie wyewoluowali z przodków naczelnych, zamieszkujących siedliska wodne. To jeden z powodów, dla których ludzie czują się dobrze i swobodnie w wodzie. Niestety, zanieczyszczenie środowiska coraz bardziej zawęża przestrzeń sprzyjającą zdrowemu życiu. Bertrand Russell uwydatnił teorię dr Warrena M. Herna, zgodnie z którą obecne globalne trendy populacyjne przypominają rozwój nowotworu w żywym organizmie, a gatunek ludzki stał się dominującą siłą globalnych zmian środowiskowych. Jeśli ta diagnoza jest prawidłowa, jakie są prognozy na przyszłość? Różnica między nami a większością form raka polega na tym, że możemy myśleć,
a zatem decydować o tym, kim być albo nie być.

Kuratorzy: Nicola Campanelli, Oliko Barbakadze

SET 6

godz. 17:30-19:30

Pokazy filmów dokumentalnych podsumowujących rezydencje w Tbilisi, Rijece i Neapolu.

Dyskusja ze Współorganizatorami: Gabriella Stazio, Eleonora Tempesta, Levan Khetaguri, Iuri Mgebrishvili, Zak Valenta

Moderator: Mateusz Czekaj